Mama Véronique is reeds de deur uit, op weg naar haar werk. Terwijl papa Christian Lucie, het kleine zusje van Lena naar de crèche brengt, ruimen Lena en ik de keuken. Een gezinnetje vraagt wel enige organisatie om alles in goede banen te leiden. Met verwondering, ben ik vaak onder de indruk hoe jonge gezinnen dit dagelijks in goede banen leiden.

Ik neem afscheid van papa Christian en Lena, na ik van haar mijn eerste stempel kreeg in mijn credential, haar naam eigenhandig geschreven.
Als toemaatje krijg ik een paar Lavendel bloemetjes van Lena uit de tuin en nog voor ik de hoek gedraaid ben loopt Lena nog eventjes na met een tweede boeketje en nog een dikke knuf.

Ik stap de velden in. Een Koninginnepage draait om me heen opzoek naar voedsel. Nog geen tientallen meter verder zie ik een straatbord ‘Keizerinnepad’ . Aan de andere kant van de straat bij het verder stappen zie ik een nis in de muur van een boerderij, een beeld van Moeder Maria en kindje Jezus, op haar hoofd een kroon. Twee meter verder huis nr 43 en nog wat verder 34. Ik krijg een binnenpretje.
Via de GR 122 sla ik link een weg in die me bekend voorkomt, de bouwvallige huizen die ik hier 3 jaar geleden zag, zijn met respect voor de omgeving mooi gerestaureed. Voor ik een gras weggetje neem zie ik een kleine hoeve, nr 7.
Zalig op nog geen 10 minuten en zo kort op elkaar mag ik dit alles waarnemen.

Een jonge man met een open gezicht vraagt me een rustige plaats met bankje. Ik verwijs hem naar de kapel van Dikkelvenne wat verderop. Voor hij terug zijn wagen instapt deelt hij me “je hebt een mooie hanger rond de hals”. Het symbool van ‘la fraternité di Romena’ in Italië dichtbij La Verna. Geen kruis, geen Tau. Wel het symbool dat we vandaag en allang de vruchten plukken en het lichaam allang verrezen is… in ons….

Op de middag ga ik heerlijk een terrasje doen met een hartsvriendin, die momenteel wat steun kan gebruiken. We hebben boeiende en verrijkende gesprekken. Ondertussen kreeg ik een uitnodiging om ’s avonds een volle maan meditatie mee te vieren. Op mijn beurt nodig ik haar ook uit.

Mijn tocht gaat verder van Dikkelvenne richting Zingem. Het is warm en ik zoek alle mogelijke wegen op die me meenemen doorheen bosjes waar ik hopelijk wat koelte mag gewaarworden. En voor een paar tientallen meters meer loont dit de moeite.

Op één bordje voor een uitnodigend huis staat geschreven ‘De Wilde Tijm’. De dames des huizes, Kaya, komt aangewandeld. We maken kort kennis terwijl ze haar aardenpotjes buiten brengt. Hier kan je namelijk ook pottenbakken, iets die op mijn verlangens lijstje staat.
Wat later zitten we met een paar mensen aan een lange tafel met potluck (iedereen brengt iets mee om te eten, alles komt op tafel en zo ontstaat een heerlijke maaltijd) Een zalige manier van een maaltijd te delen en heel bijzonder, ik heb het nog nooit onevenwichtig geweten. Overvloedig een heerlijk geniet ik van al het lekkers en de gemoedelijkheid hoe alles verloopt.

Voor we de volle maan samen groeten nemen we nog eerst een bad in één van de vijvers naast de Schelde.
Na een duik, hmm, duik is voor mij wel een groot woord, want ik ben niet zo happig om in wateren te stappen waar ik de bodem niet zie. Iets weet is zeker… het was genieten. In mijn blootje zwemmen in de natuur. Mijn huid voelde zacht na het natuurbad.

Na het bad deelt Kaya over deze avond…
De volgende woorden vallen. Volle maan in Aquarius, water, Leeuw, vuur, koning.
Ik kijk voor mij en zie dat we met 7 zijn waaronder 4 vrouwen en 3 mannen.
Doet me terug denken aan mijn vorige tocht.
In het terug rijden naar ‘de Wilde Tijm’ komt er nog een vrouw bij. Wat zalig we zijn met 8 aanwezig voor het avondvuur. Hoe symbolisch mooi is dit.
Kaya is werkelijk een natuurmens en vanuit een puurheid kan ze je zo op een zachte manier meenemen tijdens een verbonden ritueel waar ik kon gewaar worden hoe ik één wordt met alles rond en in mij.
Dankjewel Kaya, dank je Mireille om me deze plaats te leren kennen. Dank je Farah dat ook jij erbij was. Dankjewel ook aan de anderen aanwezigen.

Ten huize van Kaya mag ik mijn tarp opzetten op haar terrein. De opening richt ik naar het Oosten om morgen de zonsopgang te kunnen waarnemen. Het duurt niet lang dat ik de slaap mag vatten na deze verrijkende dag. Mijn tocht is alvast schitterend ingezet.

Hier een kortfimpje

Hier nog wat beelden