24 december 2015 – Gent – 17:00 de straten in het centrum hebben terug hun rust gevonden. De winkels sluiten hun deuren. De mensen die nog op straat zijn hebben weinig haast. Ik zoek nog een plaats waar ik een koffie kan drinken. Gesloten. Eén voor één sluiten de café hun deuren. Een eenzaam gevoel komt op me af. Ik stap naar huis.

Ik draai de sleutel een kwart draai naar links. De stekker van mijn kerst verlichting gaat in het stopcontact. Mijn handschoenen verdwijnen in mijn lederen reistas. Ik haal de kaarsjes uit de kast. 1,2,3, 4,5,6,7….  36 kaarsjes die me warmte en licht zullen geven deze avond.  De radio gaat aan. Wat achtergrond muziek vult de ruimte, ‘White Christmas…’. De keuken. Water staat op het vuur. Een granaatappel wordt doormidden gesneden, mijn gedachten reizen terug in de tijd. Deze morgen!

‘Terwijl ik aan de kassa sta aan te schuiven hoor ik de stem van twee kleine meisjes. Beiden staan de ijsjes aan te staren die in de diepvries kast liggen. ‘Kijk papa, ijsjes! Mogen we er eentje voor deze avond?’, terwijl ze met hun vinger wijzen. De papa gaat wat dieper door zijn  benen. ‘We hebben er nog  twee in de koelkast liggen’. ‘Oh, mogen we er dan eentje voor deze avond met kerst?’, kijkend naar hun papa met grote verwonderde ogen. De papa komt terug recht. Ik zie de blijheid eventjes verdwijnen op zijn gezicht. Hij kijkt me aan en steekt zijn schouders lichtjes op. We blijven elkander aankijken. Woorden waren overbodig. De man herken ik van de voedselbanken. Af en toe deel ik er voedsel uit. Ik draai me terug in de richting van de kassa. Ik voel mijn hart diep, stevig kloppen. De spieren van mijn borstkas trekken zich samen, alsof ik van binnen snik, alsof ik diep van binnen huil. De glimlach van de meisjes komt even terug voor mijn ogen. Ik stap terug de winkel in. In het naar buiten gaan zie ik de papa met zijn twee kinderen. Ik babbel even met hem en laat een doos ijsjes glijden in zijn tas. Een blik, een glimlach. Ik draai me om en zwaai nog even. Meer  was niet nodig.

Mijn keuken. Het water kookt. De stem van de meisjes verdwijnt in de achtergrond. Mijn maaltijd is klaar. Aubergine, granaatappel en walnoot met wat Griekse yoghurt.

Mijn dessert: Het beeld van twee lachende meisjes die een kerstdessert delen met hun papa. ‘Happyfeet’ op tv. die me aan het lachen en dansen brengt. Een warm hart. Dankbaarheid.

De klokken luiden middernacht!

Ik wens jullie allen een hartverwarmende, liefdevolle Kerst!