Ik open het gordijn van de klas die gelegen is op een hoogte van 400m. Amai, zo een vergezicht. Had ik in zo een klas gezeten als kind, dan had ik waarschijnlijk nog meer linialen op mijn vingers ontvangen (allé, dit hebben ze geprobeerd, knipoog). Grijs. Regen. Hevige windstoten. Benieuwd wat de dag mij zal brengen.
‘Je niet laten ontmoedigen Jasmine’, zegt een klein aanmoedigend stemmetje.

Morgen is het 1 mei. Ik hoop dat ik wat voorraad kan vinden voor vandaag en morgen.
In Torcenay maak ik een ommetje van één kilometer naar Chalindrey opzoek naar een bakker. “Pardon madame, pouvez vous me dire ou se trouve la boulangerie ?” “Oui, la a côté du Colruut (Colruyt). Twee vliegen in één klap.

Een kilometer om en zo ontsnap ik ook aan twee grijze wolken banden. De ene links, de andere rechts. In het midden blauw… en daar onder is mijn weg. (glimlach). In de voorbije uren bracht de storm veel schade aan in de buurt. Door de weersomstandigheden pas ik mijn weg aan en volg ik de wegtekens niet.

Ik geniet van het samenspel tussen de verschillende elementen. Le ‘soufle de la vie’ die krachtig de bomen laat dansen, die de wolken aan een snelheid laten voorbij gaan, die samen met de zon het water op de grond laat verdwijnen.
De donkere blauw-grijze lucht, de groene velden, de koolzaad velden en dan de zon die zich af en toe laat zien versterken de kleuren.
De regenbuien komen als gordijnen naar beneden. Ik kan zo zien waar het water zal uit de lucht vallen. Genieten en af en toe probeert de regen me uit te dagen. Ik kan zo het water horen vallen en dichtbij komen. Dan is het paraplu open. Een kort douche en het water horen verdwijnen achter mij. Ik krijg bijna zin om te dansen in de regen. En als is ik nu van die magische schoenen zou hebben waar ik mijn hielen tegen elkaar aantikken dan neemt de paraplu me van de grond… Ik zie me al vliegen…

Een gebouw. Een vroegere abdij. Ik ga even piepen. Een houtzagerij. Een vrouw met een doekje op haar hoofd, een geruite schort. Een man met blauwe overal. Een cirkelzaag. Een transportband die het hout van beneden naar boven op een dikke plankenvloer laat vallen. De mensen doen hun voorraad hout klaar voor volgend winterseizoen.

Ik verlaat la Champagne en Ardenne voor la Franche Conté. Van la Haute-Marne naar la Haute-Saône.

Gisteren een warm bericht mogen ontvangen ‘… Cela inspire de la joie et de la paix…’, om verder mee te dragen op mijn weg.

Wat ben ik dankbaar dat ik deze morgen de kracht had om de deur uit te gaan. De kracht om mijn gedachten in toom te houden en me niet heb laten beïnvloeden door de weersomstandigheden. Dankbaar dat ik ben opgestaan. Dankbaar om de vreugde die ik mag ervaren van al het wondermoois rondom mij. Dankbaar om al wat wat niet tastbare is. Dankbaar dat ik mezelf kan zijn. Dankbaar om al wat is.

Na een nacht op yoga matjes nu een nacht op een heupbreed kampeerbed.