Ondertussen ben ik vergeten hoeveel dagen ik samen met Jean-Paul wandel. Notie van tijd gaat vaak verloren op de weg….en dan nog eens in fijn gezelschap heeft het totaal geen belang niet meer.
Van Aquapendente naar Bolsena.
Bij het verlaten van de stad staat aan de andere kant van de straat een camera, een man en vrouw. De tv.
Men roept en vraagt of men nog eens zou willen terug wandelen.
Zonder zich vragen te stellen, keren we ons om en op een paar honderd meter worden we gefilmd voor TV.

De natuur is veranderd… het heuvellandschap met cypressen – wat typisch is voor Toscanië – is wat minder geworden.
Een lange kronkelende weg langs maïs en aardappelvelden. Een rustpauze.
Een prachtig zicht op het meer van Bolsena.
Een weg die ik in een mum van tijd heb afgelegd en al heel vroeg aan kwam in Bolsena.

Terwijl Pascal en Laurent naar het reisbureau zijn. Doen Jean-Paul en ik de boodschappen voir het avondmaal. En hoewel ik niet echt een verhalenverteller ben met wat eten we, hoeveel kilometer en de snelheid… Even een uitzondering.
Op het menu… Meloen en ham, salade met croûton en Geroosterde spek. Tomaten salade… Terwijl ik kook, dekt Jean-Paul de tafel ik tover nog een kaarsje uit mijn rugzak. Een gezellig diner in de Ostello.