Kort na de middag verlaat ik de kust, ik verlaat de voor mij niet reëel wereld. Een klim van meer dan 1000 meter staat me op te wachten. Geen pardon onmiddellijk te beginnen met trappen… Iedere halte is een beloning en verwijderd me meer en meer van Genua en de kustlijn. Aan mijn rechterkant in de verte is de kustlijn van Frankrijk al zichtbaar. Het is nog niet voor nu… eerst naar Sacra Michael bij Turijn.

Wat een verschil. Deze morgen stond ik tussen toren hoge betonnen gebouwen, razendsnelle wagens, geluid en onaangename geuren. Nu sta ik op ongeveer 800 m hoog omgeven door bergen, groen-bruin grassen, uitgebloeide hebe, een frisse lucht, openheid.
Ik probeer me terug de situatie van deze morgen in te beelden en hoe het voor me voelt als mens en wat het bij me oproept. Een brainstorm…

In de wereld van beton willen we allemaal iemand zijn… Zoeken… Zoeken… Zoeken… Vechten tegen zichzelf… er willen bijhoren… Idealen zoeken… Vergelijken… op zoek naar geluk… naar liefde… opzoek naar iemand die ons dit kan geven… iemand die de tekorten aanvult. .. de gaatjes van verdriet… pijn… gémis opvullen of invullen… Tal van prikkels… Overweldigend

In de natuur…. Ben je iemand… Hoef je niet te zoeken… Je hebt al alles in je… Je ontdekt jezelf… Je gaat naar je kern waar alles al is… waar liefde is… de natuur ontvangt de mens met open armen als je ze respecteert. Je bent één met de natuur…je bent…

Wat geniet ik van mijn tocht met alles wat is. Zelfs van een stevige klim. Op de top Monte Reixa, 1184 m stap ik nog verder, ten minste nog tot aan de baan. Van zodra het donker wordt zoek ik een rots waar ik mijn nacht kan doorbrengen… Tot… tot ik een gekleurd huis zie staan. Oh… En dit terwijl de kaart geen woonsten aangaf… Zaliggg. In ‘La Nuvola sul Mare’ krijg ik een onderdak aangeboden in de tuin… Een log zetel wordt mijn bed. Het is een waar plezier hier te mogen zijn…. De vriendelijkheid, gastvrijheid, openheid, bereidwilligheid en de warme hartelijke sfeer die hier heerst is een rariteit en raakt mijn hart… Dankbaar… Nu ga ik mijn nachtrust in na hun heerlijke keuken te hebben geproefd met plaatselijke specialiteiten. En ik maak niet zoveel reklame omdat ik zo neutraal mogelijk wens te zijn tijdens mijn tochten. Deze kan ik niet laten… En maak ik graag een uitzondering.