Na een terras en een tentoonstelling, 13u30 station Chambéry… Els neemt straks haar trein… richting huiswaarts … Ik terug mijn pelgrimsweg… richting… thuiswaarts.
Na de lichte ochtendregen, komt de zon terug te voorschijn. Mijn regenjas verdwijnt al heel snel in de rugzak.
Ik neem dezelfde weg van gisteren richting le Lac du Bourget.
Zondag, de vele wagens zoeven heen en weer op de autosnelweg. Een leeg fietspad.
Ik draai me even om en zie de wolken wegtrekken, in de verte is de sneeuwlaag dikker geworden.

Gisteren was het bikini en zwembroek weder… vandaag is dikkere kledij te zien rond de Lac.
Ik wandel nog verder tot valavond. Een lange nieuwe wandeltunnel, deze verbind Bourdeau en Saint Jean-de-Chevelu. 1500 meter met ‘le musée de chat’. Muurschilderijen rond cultuur, typische gerechten, geschiedenis, kunst… in la Savoie.

Wanneer ik de tunnel uitkom… voelt het vreemd, een heuvelend landschap. De vergezichten op de bergen is verdwenen.
Nog even tot aan het dorp Saint-Jean. Ik bel aan een deur. De buren hiervan hebben ondertussen het licht in de woonkamer uitgedaan. Beiden staan in het donker achter het venster me aan te kijken, tot ze doorhebben dat ze zichtbaar zijn. De dame komt naar buiten, de andere dame waar ik aanbelde is er ondertussen ook. De twee dames helpen me zoeken naar een overnachtingsplaats. Ik voel dat ze er wat onwennig en angstig bijstaan en doen er van alles aan om me 6 km verder te brengen met de wagen. Ik weiger en zeg hierbij “merci beaucoup pour votre aide. Mes je vais continuer à cherchez dans le village. Je suis complètement confiant au chemin”. En ja hoor…. wat verder komt een vrouw naar buiten ‘Claude’ waar ik een gezellige avond met haar deel.

Saint Jean de Chevelu