Af en toe komt de zon piepen tussen de ochtendnevel. Een zachte temperatuur. Herfst. De bruine bladeren van de maïs knisperen over elkaar. Twee maiskolven als twee verliefden. Verderop een boer op het land in een reuze maaier.
Dorpen… met zorg gerestaureerde boerderijen worden zichtbaar, de ochtendnevel verdwijnt.
De geur van de ochtend, de geur van herfstbladeren. Oker en rode tinten kleuren de horizon.

Yenne

Langs de weg een sticker ‘Chemin de Compostelle en Savoie’, een weg die schitterende wegen in de natuur neemt. Niet alleen een weg naar Compostela, ook le ‘chemin d’assise’ die ik nu al sedert Assisi tegenkom.
Le Clos des Capucins, even kijken waren mijn gedachten juist wat dd prijs betreft…wat ik dacht en teveel voor mijn portemonnee.

Op de grond een schaduw die van links naar rechts beweegt… Een eekhoorn boven mijn hoofd met een walnoot in zijn mond.
De buxus rups veranderde de buxus bossen in volledig skeletbossen, daar waar vele dieren in woonden worden nu blootgesteld aan gevaar.

Vanop een hoge rots is de Rhône zichtbaar. Het blauw-groen van het water staat goed met de geel-rode tinten van de bladeren. Een koffiepauze in Yenne en bezoek aan de kerk Notre Dame de l’Assomption. Via kleine dorpen, een fort en ruïnes.
Er resten me nog twee dorpjes voor Ordonnaz, 25 kilometer verder. Pas in het laatste dorp Veyrin vind ik een overnachtingsplaats in een aangename Ecco woning en warm onthaald door Anne. Een woning waar ik wel langer zou kunnen verblijven… een andere keer.