Gigou vergezeld me een paar tientallen meter op de weg, Pistou de bordercollie loopt vooruit.
Geiten, schapen, ezels, roodborstjes verwelkomen me in de ochtend. De natuur is droog voor de tijd van het jaar. Sommige bomen staan kaal na de hevige wind van gisteren.

Het wandelen blijft goed verlopen. Geen last aan de voeten, geen blaren, ontstekingen. Geen moeheid, integendeel… boordevol énergie. Ik voel me werkelijk gedragen op de weg.

Ik voel ook zoveel liefde in mij… Alsof ze onuitputtelijk is, wat ik eerder nooit zo diep en zo vol heb gevoeld.
Ik vind het voor mezelf ook belangrijk om wat ik voel, om die eerst ten volle in mezelf te dragen en er zorg voor te dragen, in plaats van ze weg te geven. Wat ik vaak heb gedaan. Het is bijna als een kind die ik mag wiegen ‘mezelf’ om het dan opnieuw geboren te laten worden. Maw om dan met mijn liefde naar buiten te komen, stevig gefundeerd. Zo voelt het aan.
Het is nog wat zoeken naar evenwicht, en wat temperen, want owee wat verlang ik om mijn liefde te delen. Het brengt me soms in verwarring. En o zo blij dat het er is.

De vroege vooravond. Een mist sluier komt dichterbij. Het wordt af sneller donker vandaag. Voor de eerste keer mag ik de warme herfstkleuren van dichtbij beleven. Wat een prachtige periode de herfst. Een periode en komende periode die ons zoveel te bieden heeft.

Vederlicht en vrij van ballast stap ik de avond in richting Beaujeu. In een plaatselijke winkel vraag ik na waar l’accueil pèlerin is. Naar la cure, waar de priester de pelgrims onderdak schenkt. Ik klop aan. Een venster op het eerste verdiep gaat open. “C’est pourquoi ?”. Ik vraag of hij iemand kent of of hijzelf kan helpen. Een neen antwoord.
Ik check of ik duidelijk de juiste persoon heb. Het klopt. Niet erg, teken dat ik hier niet moet zijn. Ik ga terug naar de winkel. Een uitnodiging volgt.
Binnen een veertig minuten mag ik terug komen bij sluitingstijd. Ik zet mijn rugzak af. En wandel wat verder.

Een man stopt langs de weg. “Je vous est vue toute à l’heure sur la route. J’ai vue votre coquille. Vous aller à Compostelle ? Non, j’y suis aller il y a quatre ans. Je vais au Mont St Michel. Vous l’avez fait ?” “Oui, une part de Le Puy à Conques. Je l’ai fait en étant musulman.” Een uitnodiging volgde voor een overnachting. “C’est gentille. Il y a juste une personne qiu vient de me le proposer. Une prochaine fois. Tu t’appelle comment ?” “Mohammed.” “Enchanter, moi c’est Jasmine.” Zalig… daar geniet Ik nu van…