Van een overgoten kleurenbad naar een weldoend modderbad. Eindelijk is het beginnen regenen na al die maanden droogte.
Een, twee, drie mensen op paddestoelen jacht.

Getoeter… Eén wagen en nog één… rijden aan een snelheid door het bos. Opgefokte Honden. Ruiters in maatpak. “Bonjour madame”, terwijl de jonge heer zijn hoofddeksel afneemt en buigt, zittend op het paard. Paarden in galop. ‘La chasse au courre’.
Ik voel dat wat hier rond mij aan het gebeuren is, me diep raakt. Pijn en kwaad.
Onder de noemer van vriendelijkheid, voornaam zijn, beleefdheid en even galant zijn… met verderop een duidelijk bord ‘prenez soins de nos chiens. Chasse en courre’.
Een hert of andere wild in het nauw drijven totdat het uitgeput is. Met wel meer dan 20 ruiters, auto’s, honden tegen één. Dit noem ik een laffe daad.

In Alençon vergezel ik ’s avonds François en Mildrette, waar ik zal overnachten, naar de St Leonard kerk. Tijdens de misviering gaat mijn aandacht naar een glasraam. Een van de fijnste en prachtigste glasramen tot nu toe rond de aertsengel Michael.