De plankenvloer van de kamer naast me kraakt. Ontwaken. Door mijn venster is een roosrood zacht licht zichtbaar. Ik open het venster… een lichte bries is aanwezig. Aan de horizon komt de zon zichtbaar. Wat een rust dat dit landschap uitstraalt. Een diepe zucht… ik sluit even mijn ogen.

Voor ik vertrek zoek ik een wit papier waarop ik een woord kan achterlaten. Niet vindbaar, een schrijfbord. Op de tafel laat ik een witte veer achter.
Ik verlaat het huis. Daal de trappen af. De brug over, ik verlaat de Mont Saint Michel.
Het ponton is wit van de vorst. Het is glad.

Er rest me een 500 kilometer naar Gent, daar waar ik op 2 december om 11u zal aankomen aan de kathedraal.
Om niet te snel aan te komen ga ik de rest deels stappen en deels auto-stop. Ik laat ook dit stuk afhangen van wat naar me toe komt.

Op het einde van het ponton is er een barrage. Een barrage met heel veel symboliek. Op de twee uiterste punten is het embleem zichtbaar van de twee gebieden die nog altijd wat in onenigheid leven. Links Bretagne, rechts Normandie.
Gegraveerde letters, het alfabet in vier verschillende talen, het Latijn en Grieks, het hebreeuws en Arabisch ze symboliseren het samenkomen van de twee beschavingen oriëntaals en occidentaals. Deze letters zijn een referentie aan het scriptorium van de monniken van de Mont Saint Michel.
En dan zijn er de cijfers van de vier talen van 0 tot 10 met aan begin en einde infinity.
In het midden een tekening uit het manuscript van de 12 eeuw over astrologie ‘de sterrenvanger’.

Ik wandel zo een 15 km wanneer ik mijn duim uitsteek. Een wagen stopt, Édith. Édith brengt me niet alleen een stuk verder, ze nodigt me uit om bij haar te overnachten. Een fijn samenzijn, de ontmoeting met haar kinderen en picknicken in het salon. En het kleinste sprotje ‘hoper’ de speelse kat.
We hebben het over symbolen, intuïtie en het ontvangen van signalen.