Ik vind het best wel een fijn idee om op deze manier terug huiswaarts te gaan. Iedere dag terug stappen en je dan laten verrassen door de mensen die je een lift geven om na een lange tijd van alleen stappen en iedere dag de weg naar binnen te nemen. De beweging geleidelijk laten veranderen naar ten volle terug in de maatschappij komen. Gewoon geraken aan de snelheid, de gehaastheid, de ontevredenheid en zoveel meer. En dan nog eens terecht komen in de groepen ‘les gilets jaune’ die het meer dan moe is door de staat bespeeld te worden. Waar in Frankrijk en niet enkel hier, arme mensen armer worden, rijken rijker… niet onterecht dus dat de mens op straat komt. Om dan te horen deze morgen in het nieuws dat er 30000 kinderen op straat wonen en aan de andere kant mensen leven met een verteer van 2000 euro per dag of een maand wedde van boven de 100000…

Om dan naar de kapper te gaan, aan de kassa mijn knipbeurt aangeboden te krijgen en dan een lift krijgen om me wat verderop te brengen.

De grassen liggen plat onder de zwaarte van de bevroren ochtenddauw. Om de zoveel seconden komt er een mist wolk vrij uit mijn lichaam.
Mini stalagtieten vormen zich aan de takken en verkeersborden.
Mijn vingertoppen voelen duidelijk het verschil in temperatuur.

Ondertussen ben ik in Rouen en ga straks even kijken of ik met de trein wat dichter bij de grens kan komen. Vrijdag wens ik de groot steden en grote wegen voorbij te zijn. De spanning begint hier te stijgen en vrijdag zullen ze proberen om alle blokkades op te heffen. Zaterdag spreekt men van een grote manifestatie in Parijs.