Brugge. Een ruime hedendaagse concertzaal. Het podium. Een orkest. Een filmscherm. Een filmconcert. ‘Lebenslicht’ Collegium Vocale Gent en Philippe Herreweghe & Clara Pons

Een vrouw, drie mannen, drie generaties. Een verhaal van leven en dood, jong en oud, liefde en afscheid.
‘Wat bevreemdend’ klinkt het in mijn hersenen bij de start. Een beeld horizontaal in twee gedeeld, een spiegeling…een vertikale splitsing… De jonge cinéaste speelt niet enkel met splitsingen in het beeld, ook met tijd. Het is meer dan gewoon maar iets in beeld brengen, doordacht, subtiel… Drie mannen, verschillende personages, verschillende generatie… en toch smelten ze in elkaar en worden de drie één om dan terug op zich te bestaan. Een film in meerdere diepere lagen.

Even ben ik op zoek om het totaliteit in me op te nemen. Kijk ik naar het concert? … naar de film… concert… film… zonder ik het doorheb wordt ik meegezogen in de film. De muziek neemt me mee naar het onbegrijpbare.
Mijn ademhaling veranderd…. tranen rollen zachtjes over mijn wangen.
Mijn lichaam wordt gevuld. Het Goddelijke in mezelf wordt geraakt, mijn Ziel.
Waar liefde op het scherm en podium mij raakt in Liefde.
Nog voor ik het besef zijn we aan het einde.
Iedereen begint te klappen. Ik krijg mijn gekruiste armen niet open. Beeld en muziek blijven verder zijn weg vinden in mijn lijf. Wat diep aanwezig is wens ik nog bij mij te houden. Sprakeloos. Ik kijk al die mensen op het podium aan. Zoveel blijde gezichten… zoveel talent… Ontroerd. Het duurt wat even voor ik zin heb om los te laten.

Op het programma boekje… ‘Hemel op aarde’