Ik wandel de kerk van Tannay binnen, wat een deugddoend contrast van temperatuur. Aan de muur hoog boven mijn hoofd hangt een schilderij.
Een boot, een man vooraan, achterin een vrouw met kind. Twee touwen zijn vast aan de boot. Aan het einde van de twee touwen, twee gevleugde wezens. Het tafereel doet me op een of andere manier denken aan ‘Le passeur’, waarover ik eerder schreef.

Ik verlaat Tannay via een drukke baan, gelukkig van korte duur en al heel snel ben ik ergens midden de velden tussen de graangewassen en de kleurrijke voorjaarsbloemen.

In een dorpje vraag ik aan een vrouw of ik even mag uitrusten op een bankje in de tuin.
“Bien sûr”, gevolgd door een mooie glimlach. De vrouw komt even terug op haar stappen, “un petit café cela vous parle ?”
“Oh, avec grand plaisir. Merci.”
We delen een fijn gesprek. Een jonge man, de zoon vraagt me, “vous marché avec un kilométrique ?” “Il y a quelque année oui. Car je croyais l’avoir besoin pour ne pas faire des excès. Depuis deux ans je ne l’utilise plus. Cela me sers plus à rien, car les chiffres non pas d’importance, seule les chiffres qui me guide”, deel ik met een glimlach.
“Mon corps est mon compas. Et si je ne l’écoutais pas, ma boussole interne fait tilt.”
“Et comment vous faite pour dormir ?” “aux début je devais depasser mes préjugés et mes peur pour frapper à une porte. À laissé les jugements des autres chez les autres. En même temps j’ai appris a prendre conscient et surtout faire confiance à mon instinct. Aujourd’hui je me pose plus des question à ce sujet, dans la providence en reçois ce que en a besoin. ” “Veut tu dire que tu serais guider.” “Oui, en peut le dire comme cela, je suis guider en chemin. Et tous le monde peut l’être si en s’ouvre et en est à l’écoute.”

Terug de natuur in. In een klein dorpje waar alles leeg lijkt te zijn, onbewoond. Ontmoet ik een fietsende pelgrim. Een korte babbel, een uitleg over het verschil tussen de Compostella wegen en de GR paden. De voordelen en de nadelen van beiden en wat het met het lichaam doet.
Om dan languit te genieten van het frisse stromend water van de rivier op mijn benen en het heerlijk drinkbaar water van de bron. Terug stappend achter een bocht, komt een vosje niets vermoedend naar me toe gewandeld. Ik bevriest en bewonder de schoonheid. Een spitse neus, lichtroest gekleurd met wit-beige vlekken, een dikke staart en donkere ogen. Plots kijkt de vos op, ziet me blijft staan, gaat zitten, recht zich, draait zich om… Ik zie de vos verdwijnen in de berm in alle rust. Hmmm, wat een bijzonder waardevolle ontmoeting.

”s Avonds stop ik in Cunsy-lès-Varzy. Een klein dorpje. Een gemeentehuis, met internet verbinding niet onbelangrijk want straks heb ik een eerste vergadering met 7 vrouwen voor een groot project. Een pelgrimstocht van Frankrijk naar Jeruzalem op de voetsporen van Maria Magdalena. Sommigen van jullie hadden reeds deze boodschap gelezen op FB.
22 Juli 2022 wordt het ganse project kenbaar gemaakt, het zaadje is reeds gezaaid en voor mij al reeds mijn tocht van vorig jaar.

Deze nacht slaap ik in openlucht op een grasveld vóór de feestzaal in gezelschap van David een jonge man die ik zag in Vézelay.

Voor een kort filmpje klik HIER