Na een warme en fijne ontmoeting bij Jérôme en Veronique vertrek ik richting het centrum. Op een terras zit een man en vrouw. Mijn blik kruist de uitnodigende innerlijke lach van de vrouw. Ik stap wat verder, laat het tot mij komen, stopt, draai me om en ga terug richting het terras voor een koffie. Al heel snel komt een vraag van de vrouw naar me toe en zitten we met zijn drieën samen te praten. Een uitgebreide warme ontmoeting met Christian en Caroline.

Ik ben duidelijk wat ‘locomotief’ vandaag, zalig, in de flow zijn met wat is. Pas tegen de middag verlaat ik Bourges. Stap nog eerst een biowinkel binnen. Vreugdevolle mensen bedienen hun klanten. Ik sta te luisteren naar het muziek van Charles Trenet en te genieten van de ambiance in de zaak.
Een vrouw komt naar me toe. “Vous diserez madame !” “Oui, une banane et un yaourt svp.” Ik wandel naar de kassa. “C’est quoi votre musique ?” “Radio Montmartre”, zegt een vrouw terwijl ze meezingt. “Cela fait plaisir de voir et resentire l’ambiance chez vous et de voir des gents joyeux, on y resterai bien plus longtemps. C’est vraiment agréable. Merci”

Een kleurrijke geklede vrouw langs de weg spreekt me aan. “Vous allez ou comme ça ?”… De vrouw doet het ene verhaal na het andere, waar het verhaal telkens eindigt in een vorm van ‘slachtoffer’ zijn, van haar goed bedoelde beweging en waar de andere de ‘boosdoener’ is. Af en toe komt ze wat dichterbij. Of veranderd ze van positie en plaats de vrouw haar ene been op de fiets, voorgebogen over het stuur. Ik blijf aandachtig luisteren. “Est ce que je peut comprendre que vous avez un ressenti que vous êtes victime de la situation ?” “Bhein, oui, c’est normale, tu veut du bien et en reçois du mal. Trouvais vous cela normale ?” , vraagt ze me. ” Est ce que je peut vous tutoyé svp. Je trouve cela plus abordable.” “Euh, non”, en ik zie de vrouw zich rechten. “Je ne peut répondre à votre question. Mes je peut vous partagé ceci. Essaye de faire des chose sans attendre en retour. Tous les jours en gratitude vers l’autre. Voir la Paix autour de vous. Bien possible que cela va vous aider.”…” J’y penserais. Merci à vous. ” En voor we afscheid nemen zegt de vrouw,” Je m’appelle Nicoleann.”” Moi c’est Jasmine Marie José, enchanté. “” Merci, Marie José et j’ai deux ailes”, voegt de vrouw eraan toe. “Alors Nicoleann, rappelé vous bien mon partage et vos ailles… tu va voir ils vont ce dé-collé.

Na een lange drukke asfaltweg langs legerterrein en industriezone stop ik in Villeneuve sur-Cher waar ik bij jongeren logeer en een gezellige avond mag delen met hen.