Wat geniet ik van ”s morgens in een plaatselijke bar te stappen om er mijn eerste koffie te drinken. De plaatselijke bewoners hetzelfde zien doen bij de start. Ik vind het altijd boeiend om hun gesprekken te horen.
En aan de orde in de bars… wat kan het anders dan… Jaja, goed geraden, dit wat men ons al meer dan een jaar zoveel mogelijk door het strot probeert te duwen.
Ik zie een zekere opluchting bij een vrouw wanneer ze spreekt over het eerste prikje in haar bovenarm. Toont met zekere fierheid een app. die zo een vierkant kan scannen zodat men weet waar je bent geweest en of je bent ingeënt . Ik ben nieuwsgierig en ga dichterbij om te zien. “Bhein, c’est comme le bracelet que en mets à la cheville.” “Bhein, oui on est dans un engrenage en est manipulé…. Je l’ai fait pour avoir la paix, sinon je perds mes 400 euro que j’ai payé pour aller dans un parc avec mes petit enfants.” “Vous le faite pour la paix ou pour l’argent ? Je ne comprends pas l’argent vaut plus que votre corps ? Osez dire ‘non’ ne veut pas dire que on va perdre quelque chose, avec le ‘non’ en long terme cela nous remet dans notre propre force et on retrouve la richesse à l’interieur de nous même. ” Bij het verder delen hoor ik vooral de schrik van boetes… Terug geld…. Zoveel mensen die verwijdert zijn van wie ze werkelijk zijn.

Ik sta op, zwier mijn rugzak in de hoogte. Vertrekkensklaar richting Bourges. Ik ga even tot de man aan de toonbank.” Vous savez monsieur. Vous dites que vous avez peur. Vous savez que c’est le contraire de l’amour. La peur pour ‘le refus’ nous éloigne de l’amour.
Et quand je regarde vos yeux je ne vois que des yeux étincelant. Ne perdez pas cela svp. Pour vous, votre entourage.” Oh, ik zie de man zijn ogen plots stralen. Wat fijn dit te kunnen waarnemen. Ik zwier mijn handen in de lucht.” Merci, merci”, roept hij nog na.

Een lange rechte lijn naar Bourges. De zon straalt met een volle kracht op mijn huid. Na een paar kilometers is Bourges al zichtbaar, de weg er naartoe lijkt oneindig. Ik neem mijn drinkfles… een druppel…. leeg. De niet aangename, sombere ingang tot in het centrum van Bourges, wordt al snel vergeten bij de ontmoeting met de prachtige, zachte sfeer die er is in de kathedraal Saint-Étienne van Bourges.

Bij het verlaten van de kathedraal vraag ik aan een dame waar ik le presbytère kan vinden. ‘Ici’… Ik ben er op 2 stappen van. De vrouw helpt me zoeken naar een overnachtingsplaats. Uiteindelijk nodigt de lieve dame me uit bij haar thuis. “Vous pouvez venir chez nous, mais je suis désolé on ne sera pas là ce soir pour être avec vous et partagé la soirée ensemble.”
We wandelen samen tot aan het huis. Een plooibed wordt geopend. De badkamer wordt getoond… “et ici dans le frigo vous avez qoui mangé, n’hésite pas hein. Faites vous plaisir.” Een hart kan niet anders dan schitteren in beide richtingen bij zo een vanzelfsprekende gastvrijheid.
Chez Jérôme et Véronique, en gratitude.

Klik HIER voor een kortfilmpje