Terwijl een nieuwe dag tevoorschijn komt, geniet ik van de stilte van de natuur en het golvend landschap.
De zachte roze, oranje tinten weten me te bekoren.
In één dag kan de flora zo verschillen. Geen Hibiscus of jasminoides meer, wel de prachtige en uitbundige bloei van de amandelbomen, afwisselend met mijn favoriete boom, de olijf.

Ik verheug mij bij het zien van de naaldbomen, en terwijl mijn neusvleugels zich spreiden geniet ik tenvolle van hun vrijlatende helende geuren.
Op de toppen van de Sierra Nevada is een vloeiend sneeuwtapijt te zien.

Een dorp kondigt zich aan, in de verte hoor ik een haan die kraait, vogels tjielpen erop los, de geur van verbrande takken.
Na een pauze gooi ik mijn kousen en broekspijpen uit, als ik nu een mond op mijn benen zou tekenen dan zou deze beginnen glimlachen. Stel je voor!

In de dorpen zijn prachtige muurschilderijen te zien. Ik vraag aan een vrouw op straat wat de bedoeling is van deze schoonheden, want het zijn praktisch allemaal vrouwelijke afbeeldingen. De vrouw weet me uit te leggen dat door de vele handenarbeid in de dadel – en olijfboomgaarden er mensen komen werken van andere culturen. Culturen waar de vrouwen niet gelijkwaardig gesteld zijn als de mannen.

En hun manier van bewustmaking vind ik best geslaagd. Men kan er niet naast kijken. Zelf tot op de servietten in de bar is het te lezen.

Mijn dag eindigt in Alquife. Koken voor Chris en Hannelore en dan gezellig samen tafelen.