‘Partagons la richesse de nos différences’

Terwijl mijn rugzak nog bij Hannah staat ga ik naar de wasserette om mijn kledij een wasbeurt te geven.
Met een heerlijk stuk gebak in mijn ene hand en mij ander hand in de lucht, zwaai ik naar Hannah.
Een winkel, een appel, een gesprek, een foto. Soms gebeurt het dat mensen mij in beeld wensen. In tegenstelling van vroeger kan ik de ander dit plezier gunnen en vind ik dit niet meer vervelend. Ik verlaat de winkel al zingend ‘des pommes des poires… Et des scoubidoubidou ahhh’.

Ik ontvang een boodschap van Liudmila ‘dank u wel voor het interview 7/8’. Dit hebben we schitterend gedaan. Wat ben ik fier op haar, ze behaalde schitterende resultaten op school.

De tulpen staan hier nu pas in bloei. De geur van chocolade komt naar er me toe… Een chocoladefabriek.
Met een stijging van 800 meter kom ik op een uitkijkpunt aan ‘le fer à cheval’. Waw, wat een vergezicht. Dondergeroffel om me heen. Een onweer hangt terug in de lucht.
Op een rots Odile en Jean. Ik vraag aan Jean of hij een beeld van me wil nemen. Wat onwennig sta ik wat voor de camera.
Wat geniet ik om in verbinding te gaan met mensen die ik ontmoet. Zoveel fijne contacten die ik al heb mogen ontvangen. Soms hoor ik zeggen ‘cette région, cela doit pas être si evident of ils sont moins accueillant… ‘. Recent las ik een uitspraak over iemand zijn ervaring met het aankloppen bij mensen. Over dat als je kleren er te vuil uit zien of net te netjes de deuren moeilijker open gaan. Mijn ervaring op de weg leerde me dat niets te maken heeft met de ander, alles begint bij jezelf. Elk gedachte die je hebt draag je mee… en zolang ze er zijn ontvang je wat je denkt en wat je zelf meedraagt.

Hoe verder ik ga… hoe dieper ik in mijn kracht kom… hoe groter mijn levensvreugde is… dankbaar in het leven staan…
Mijn gebed.

Mijn dag eindigt bij Françoise. Een energieke vreugdevolle dame en Poulet, Julien en Laura. Samen met Françoise ga ik naar de kaaswinkel. Mijn laatste avond in Frankrijk… Une raclette… met terug hartelijke mensen.