La fourchette, Kunstenaar Jean-Pierre Zaugg

Ik kom stil aan terug aan het vaste land, alle bizar hoe ik dit zie, het vaste land heb ik nooit verlaten. Het weder blijft aan de grijze kant en hoewel ook regen zijn functie heeft, zou wat zon welkom zijn.

In Vevey stap ik een bio-winkel binnen opzoek naar ‘les boules d’ energie’ van Jean en Véronique uit la Versotte. Yes. De heerlijke biologische energie bar voor ik de bergen trotseer. Aan de kassa geeft de dame aandacht voor de uilenveer. We praten over de pelgrimstocht. “Je suis contente de trouver les bar, ils sont délicieuse”, vertel ik de vrouw. “Tener, c’est un cadeau. Je suis sur que ils ont fait pareille.” Het raakt me. “Oh, cela me touche madame. Merci, je sait qoui dire. Oui, ils en fait de même”. Een traan rolt over mijn wang. Mijn hart wordt geraakt, niet omwille de materie wel het gebaar het met zich meedraagt. Hierdoor voel ik dat mijn hart wat beschermt was de voorbije dagen. Dankjewel vrouw voor je gebaar.

Nog voor ik het meer verlaat kom ik verschillende steden tegen waar aan de gebouwen te zien is, dat een halte voor mij hier niet kan… Alle voor mijn portemonnee althans.

Mijn dag eindigt in Roche.

Château de Chillon