Vier dagen reeds in Toscanië…gisteren was de eerste dag dat ik het landschap wat kon appreciëren. Een waw gevoel heb ik hier niet. De momenten waar ik het meest ervan kan genieten is ’s morgens vroeg rond zes uur, dan schijnt de zon nog niet hard, nadien is alles platgebrand.
De natuur waar ik het meest van hou is deze van de bossen, puur, waar de mens er zo weinig mogelijk zijn hand in plaatste. Iets wat ik niet terug vind in het Toscaans landschap, integendeel. Het is voor mij eerder net een levend schilderij.

Langs de weg midden de velden komt een man aangewandeld. Hij vraagt me iets in het Italiaans, waarop ik niet op kan antwoorden. Uiteindelijk begreep ik dat hij vroeg waar ik was begonnen, “Lucca-Siena?” “No-no… België-Roma.” Het dringt niet onmiddellijk tot hen door… tot… “och, België-Roma”!, zegt hij verwonderd. Hij haalt er zijn camera bij “photo, Selfie”. Voilà, vereeuwigd in Italië.

Het aankomen in toeristische steden vind ik geen pretje. De oude burchten, steden, dorpen met hun ruwe stenen zijn gevuld met souvenirwinkels of kledingszaken. Door al dit gaat de uitstraling van de pittoreske dorpen verloren. Als pelgrim op stap ontdoe je van al wat souvenir, kleren, onnuttige zaken. Het heeft ook geen enkele diepe waarde aan je weg, of toch, je doen aanvoelen en bewust laten worden wat je fundamentele waarden zijn in het leven. En dat je daarvoor geen materie voor nodig hebt.
Wat ik wel niet heb kunnen laten is… een ijsje van de zogenaamde beste ijs van de wereld in San Gimignano. Ik heb ze dan ook allebei uitgetest en bij de beste er nog eens een dubbele gegeten ‘Santé mama’ thx voor de tip 😉

Ik kan me wel voorstellen dat je, wanneer je hier op vakantie komt, komt ontvreemden, dat het in de smaakt valt.
In San Gimignano is het de tweede keer dat ik zou moeten betalen om een kerk binnen te gaan. Heel bizar en vreemd voor Italië, zelfs een pelgrim dient te betalen. Als je dan vraagt of je ook moet betalen om te bidden (lees in stilte mediteren 😊) dan kan je binnen, wel onder escorte en controleert men je om de haverklap.