hermitage Poggio Bustone

In vreugde gevoel verlaat ik het convento. Wanneer ik buiten kom ben ik verbluft van wat ik zie…. ‘The Sacred Valley’ is gevuld met een lumineus wolkendek…. Diepe zucht…
Ik kan me goed voorstellen dat Franciscus zich hier vestigde in 1208, wanneer hij voor de eerste keer zijn geboorte dorp achter hem liet. Hij was toen zesentwintig jaar. De stilte, de sereniteit, de bossen, de klif en alles wat het met zich meebrengt is niet in woorden uit te drukken… Eenvoudig weg genieten… Het is… Genieten… Het is…zoveel ontastbaar gevuld met…

Een weg doorheen de natuur brengt me tot aan een natuurreservaat. Van boven de wolken naar erin en eronder. Aan het natuurreservaat kan ik jammer genoeg niet verder door het waterpeil. Ik neem een ponton uit nieuwsgierigheid… en zie… plots sta ik aan het meer te kijken op een open watervlakte en het reilen en zeilen bekijken van de watervogels. Een pracht van een omgeving…

Op een uur voor Greccio hoor ik in de verte gedonder over de vallei. Ik hoop de rest van de tocht nog zonder regen te mogen wandelen. Sedert augustus heb ik bijna iedere dag onweer, gelukkig nog maar één maal erin.
Ook de natuur werkt aan zichzelf en zoekt evenwicht in wat wij als mens soms behoorlijk vernietigen.
Plots word mijn rugzak heel zwaar, hij duwt me bijna als het ware de grond in. Het volgende gaat door meheen.
‘Het is daarboven niet te doen, het is hier, hier beneden te doen. In het hier en nu. Op deze aardbodem, het is hier dat de wortels mogen groeien zodat de vruchten kunnen geplukt worden. In het hier en nu neerzetten in vrede en samenhorigheid, in verbinding met al wat is…’
De zware rugzak verdwijnt.

Ik stap de kerk van Greccio binnen gewijd aan Aertsengel Michael, voor ik verder stap naar het sanctuary of Greccio. Aan de voet van de grot nemen de trappen me mee naar de grot waar Franciscus kerst vierde in 1223.