Eens ontwaken zonder wekker… zaliggg… Na een gezellige avond, samen een ontbijt brengen Nathalie en Carl me terug waar ze me hebben opgepikt, Pontassieve. Na afscheid met een stevige knuffel wandel ik verder. Vandaag staat Firenze voor de deur… Ennnn…. Ja hoor een volgende uitnodiging ‘Bij Loretta’. Loretta ontmoette ik een paar dagen geleden in Pieve di Romena.
Sedert een paar dagen is er precies iets veranderd, mensen nodigen me uit om te eten, te overnachten… Ik ben er heel blij om, ik had de hoop op gastvrijheid in Italie bijna opgegeven.

Mijn weg begint met een stevige klim… De temperatuur is terug gestegen. Het is zweten. Gelukkig heb ik nog altijd de moed. De geluiden van de wagens verdwijnen op de achtergrond.
In een traditionele eetzaak en terwijl de mensen hun aankopen doen, hoor Ik de woorden prosceco, fromagi… Op de achtergrond het muziek ‘Easy like Sunday morning’…het is!… Neen, het is zaterdag… Euh… Of niet… Toch wel…Jah, wat is tijd?
‘ploep’ zegt het kurk… ‘gloegloe’… de klank van een wijnglas die gevuld wordt. Rechtsvoor mij… een bejaarde man, schuin zittend aan tafel. Een muntstuk in de hand. Op tafel een gekleurde kraskaart… Zijn ogen glinsteren, een glimlach… ik geniet van het zien. Oh, wat gun ik deze man het geluk dat de kaart misschien wel iets kan opbrengen… De handeling wordt trager, zijn mimiek veranderd… Zijn geluksgevoel is verdwenen. De vreugde en geluk buiten jezelf plaatsen, terwijl vreugde binnenin onszelf te vinden is.

Een verlaten dorp in Toscaanse tinten… Een brievenbus die onderdak is geworden voor de bijen. Een gebouw die niet meer onderhouden wordt. Ernaast een immense bewoonde villa. Poggio a Luco. Af en toe steek ik mijn neus in mijn vers gewassen kledij.

Dankzij Silvie van RadioCamino gebruik ik de app Mappy. Cz. Een geweldige app die me gedetailleerde wegen toont. Geen boek en GPS nodig hiermee. Een mengeling tussen asfalt, boswegen en veldwegen. Tussen stad, dorpen en velden…

In Pieve di San Donnino – Villa magna, buig ik me om te zien wat onder een napje te zien is… Een skelet… Op de buik een witte stof met daarop vermoedelijk het rode kruis van de kruisvaarders.
Achter mij een open kist… Een lijk… een begroeting… Heengegaan.
Om 18u kom ik aan bij Loretta. Een fijn weerzien. Terwijl Loretta de maaltijd klaarmaakt, neem ik een douche. Een gezond avondmaal, heerlijke groenten. Een wederkerig delen over het leven. Een verfrissende avondwandeling. Dankjewel Loretta.