De deur gaat open van de feestzaal. Het licht gaat aan. Net op tijd uit het kampeerbed. Een man van het rode kruis… bloedafname… De mensen stromen toe en gaan allen in een lijn naast elkaar zitten. Ik maak mijn rugzak klaar en loop van de ene kant van de zaal naar de andere kant. Hun hoofden volgen mijn bewegingen. Bij het verlaten van de zaal roep ik “Buona journata à tuti. Ciao”.

Het is een plezier om de GR paden te gebruiken in Liguria, piedmonte, Aosta vallei. Kortom ‘Noord-Italie’. Ze zijn goed uitgestippeld en verzorgd, een aanrader.

De geur van curry, tijm, munt, den. Hier en daar een wit plekje in de verte, een huis verlicht door de ochtendzon. Een uitnodigende najaarsdag… Richting Acqui Terme.
Op de toppen… van de ene heuvel naar de andere. Bomen in Ikebana stijl.
Het geluid van een vogel… Het stromend water zo een 300m lager…
Ik sta te kijken naar dit bewonderenswaardig landschap… en neem in me op.
Een vraag komt bij me op ‘zal ik dit missen’ de vraag verdwijnt al heel snel met de wind. Waarom zou ik het missen… want de gewaarwording draag ik met me mee.

Iemand stelde zich de vraag ‘zal ik nog kunnen wennen aan de stad’. Daar kan ik vandaag nog geen antwoord opgeven, momenteel geniet ik nog altijd van wat de natuur met zich meebrengt en af en toe schakel ik steden er tussenin, kwestie van evenwicht erin te houden. Wat ik wel weet is dat bewegen en natuur belangrijk zullen blijven en een dagelijkse portie zal zijn.

Na drie uur ben ik eindelijk beneden aan de rivier… Water… Ik ga uit de kleren en geniet van een bad midden de bergen en bomen. De vissen zwemmen rond mijn benen. De temperatuur is zalig. Ik streel met mijn handen over de oppervlakte van het water. Een goed gevoel en diepe rust. Ik sluit mijn ogen.
Bladeren zijn hoorbaar. De wind draait rond me heen… Een buizerd… De bladeren landen zacht wiebelend op de aarde. De herfst wordt aangekondigd.

Wat fijn om terug in het noorden van Italië te zijn. De hartelijkheid, vriendelijkheid is er terug het is niet alleen zichtbaar ook voelbaar in de omgeving. Een glimlach, een goede morgen… Vooral het zien dat mensen meer open en blij in het leven staan. We samen een gesprek kunnen aanknopen. Deugddoend. Ook de gastvrijheid is terug.

De dag eindigt in Acqui Terme daar waar het water zomaar aan 70° uit de grond komt en ruikt naar…
Ik overnacht bij een zuster. Voor het slapen gaan delen we de avond. Een fijne babbel over haar land vanwaar ze komt, de Filippijnen. Wanneer ik mijn kloosterkamer in ga, een kamer van 2 op 3, hoor ik de zuster praten tegen haar kanaries. Verder in de gang een repeterend koor…. Ik val in slaap.

Ps. Al eens geprobeerd om het verschil te voelen tussen een gefronsd voorhoofd en ontspannen voorhoofd, wat dit met je doet?