Een donkerbruine contoir , in de fond van de kast een spiegel. Alcohol flessen kleuren de kast….stoom…de koffiemachine… Opgeklopte melk, een cappuccino. Mensen komen binnen…de ene koffie na de ander, brioches worden bijgevuld.
Langs de weg ga ik binnen in een paticeria.
Foccacia. Een man ziet mijn schelp. Enthousiast vraagt hij me of ik naar Assisi ga…”le Tau et la Colombe”, voegt hij eraan toe. En vertelt dat hij eens een vrouw had ontmoet die naar Assisi wandelde. “No, controverso”. De krijgt tranen in zijn ogen en geraakt ontroerd. Hij draait zich om en zegt tegen de andere mensen “hebben jullie dit gehoord”. Hij maakt een neerbuigend gebaar met zijn handen op elkaar. Ik bestel een foccacia… “No no”, hoor ik. De man wenst mijn brood te betalen. Ik dank hem en geven elkander de hand. Ik vraag zijn naam. “Juan Carlo”. “Grazie mille, Juan-Carlo” en buig mijn hoofd voorover.
Even terug naar de stilte. Een kleine toevoeging aan wat voor mij de beleving is van stilte. Het is niet gelijk aan je afsluiten of ontvluchten. In stilte’ Zijn’ is met hart en ziel in openheid blijven staan naar jezelf en anderen. Van hieruit vertrekkend kunnen woorden dan ook een totaal anders voelen en aankomen bij anderen. Ze vertrekken dan niet meer vanuit een wil, wel vanuit hart en buik.
In de verte komt iemand aangewandeld. Een hoedje… rugzak… wandelstokken. Een pelgrim. Marion. Marion wandelt ‘le chemin de Vézelay’ van Vézelay naar Assisi. Het was lang geleden dat ik nog eens een pelgrim ontmoette.
De appels rollen van de straat..
In het dorpje Rocchetta Palafea hou ik een halte. Een aangename babbel in een bar. Wanneer de dame hoort dat mijn Italiaans niet mijn moedertaal is, begint ze in het Engels te praten. Wat fijn. Ik probeer terug te praten in het Italiaans.
De kleur en structuur van de aarde is veranderd van rood en vaste structuur naar wit en zandgrond.

Rocchetta Palafea
In Canelli ga ik naar het toeristisch infobureau. Twee jonge dames Eleonora en Serena helpen bij het zoeken naar een overnachting. Om 22u mag ik gaan aanbellen bij de priester. In afwachting maak ik me nuttig en help Eleonora en Serena bij de voorbereiding van het wijnfeest voor volgend weekend.
🙏🙏🙏
Dag Jasmine,elke stap is bijzonder, elke keer opnieuw mag ik een beetje mee beleven, bedankt…is fasinerend wat je mag beleven en ontmoeten.Wat ga je mooi op je weg… ik blijf je met veel respect volgen en wens je iedere keer dat je op je pad bent een behouden weg… liefs veel liefs van me…. knuf xxx
Goedemorgen Christine , dankjewel voor je warme woorden. Veel Liefs