Een 7 km lange drukke industriële autoweg brengt me van Don Benito naar Medellin. Goed dat ik deze gisterenavond niet nam, en wel, nu, na een goede nachtrust. Want energievretend zijn ze, zowel voor lichaam als geest.

Bij het verlaten van de stad kom ik langs een recente nieuwe arena ten midden industriele/commerciële gebouwen. Nu begrijp ik waarom gisteren in het dorp veel te koop stond. De grote gekende commerciële ketens hebben hun weg hier gevonden.
De Moorse architectuur begint minder zichtbaar te worden, de Romeinse architectuur is hier en daar te zien…

Een bruine, gele vieze smog hangt over het landschap en dit nog eens vermengd met de ochtendmist… Bahhh… Ik kijk even op mijn kaart… Hmm, jaja, autosnelwegen, en piekuur. Bingo… Bahhh, hier kan mijn immuunsysteem niet tegenop.

Ik neem een grindpad naast de weg. Oef, mijn lichaam kan eindelijk wat in ontspanning gaan.
Af en toe kruis ik een mierenstraat. Wat moeten mijn voeten reusachtig zijn voor hen. De geur van koolzaad komt vrij ten midden de drukte van het verkeer, fijn om natuur te ruiken. Een ruiter op zijn paard, wandelt rondjes op een groot terrein, zijn hoofd is gericht naar zijn telefoon. Het gekraai van de haan weergalmt over de vallei.

In de verte kan ik Medellín zien.
Rond tien uur is de verkeersdrukte verdwenen, en komt de zon komt er door, het begint op te klaren.
Kort erna gebeurd iets vreemd, ik begrijp het niet. De verkeersdrukte is verdwenen en plots komt er een donkere bruin-gele wolk af. Bizar.
… tot ik op fb kijk en surrealistische beelden zie. Zandstof die overwaait van de Sahara. Och, zo bevreemdend.
En voor de mensen die denken dat het aan het witbalans ligt van de camera… Neenneen.
Af en toe zijn verschillende warmte stromen voelbaar. Soms is het warm en dan plots een heel frisse wind. In de namiddag komt de wind strakker opsteken, ik hoop dat het nog rustig mag blijven tot ik een overnachtingsplaats heb gevonden.

Na een vier kilometer op een gevaarlijke drukverkeersweg kom ik rond 18 uur eindelijk aan in Torresfresneda.

Het dorp ziet er verlaten uit… Net in een western movie. Naar de plaatselijke bar, hopend om iets warms te kunnen eten. Helaas, ‘ no comer’. Dan maar naar plaatselijk winkeltje. Ik kom naar buiten met een blik kikkererwten en chorizo en een blik carnés erbij.
Hup, de pot in. Wanneer ik de inhoud bekijk, 1 stukje chorizo (2cm op 2) en de vleesballetjes… Brrr. Doen me denken aan de voeding die ik vroeger aan mijn huisdier gaf. ‘Komaan, knop omdraaien. Je maag dient gevuld te worden’,spreek ik mezelf in.

Klik HIER VOOR NOG BEELDEN

Klik HIER VOOR KORTFILMPJE