Faux

ro – Lanquais, rb – Verdon

In een dikke mist wandel ik doorheen de vallei, richting het eerste dorp Verdon. Geen bakker, geen bar. Ik begin wat honger te krijgen en mijn lichaam verliest aan kracht. Zonder ontbijt vertrekken is niet echt een aanrader. Een appelboom staat naar me te lonken op de hoek van een straat. Spijtig van de vele verloren appels op de grond. Ik pluk drie van de schoonheden. Twee voor straks en één voor nu. De eerste beet, sappig, krokant. Heerlijk. Faux, één bakker, bar gesloten. Mijn darmen beginnen te protesteren. Een appel op nuchtere maag heeft duidelijk een goede dépuratieve werking.

Langs de weg een bord ‘attention risque avalanche d’arbre’ . Hi ik zou erbij plaatsen ‘risque bombardement de chataigne’
We zijn begin oktober en ik kan nog altijd genieten van het rondwandelen in t-shirt. Rond 14uur kan ik eindelijk iets stevigs eten. Preisoep en tot mijn grootste verwondering smaakt de soep overheerlijk.
Ik blijf verder genieten van de rust in de bossen.
De omgeving heeft een fijne en zachte energie,  de Dordogne heeft iets magisch.
In een epicerie laat ik me verleiden door een Carambar, snoepgoed. Een caramel die me doet denken aan mijn kindertijd, nostalgie.
En met het deuntje  ‘Caramel a un franc…’van Renaud wandel ik verder.

Lalinde. Een plaats waar aarde en water samenkomen ‘La Dordogne’ . Een plaats waar ik mijn dag eindig in een zaaltje van de gemeente. Eerst zorg dragen voor mijn schoenen en dan opzoek naar wat ik zou kunnen eten. Voor het slapengaan komt een herinnering voor me flitsen ‘een ontmoeting. Een krachtige energie’

Lalinde

Lalinde, la Dordogne