Een overnachting bij Matheo en Anna Maria was meer dan deugddoend. Ik open het deurvenster van mijn kamer. Een salamander vlucht weg. De krekels. De zon, de geur, de luiken.. het doet me denken aan mijn grootouders toen ze in Zuid Frankrijk woonden. Een ontbijt samen met Fabien en Hélène genietend van het samenzijn en de heerlijke verse natuurproducten uit de tuin of van plaatselijke boeren. Een yoghurt is hier smaakvoller dan bij ons. Niet raar als je ziet in welke prachtige natuurlijke weiden ze mogen vertoeven.
Nog even op de foto voor op de FB pagina en een foto voor de verzameling rugzakken van Anna-Maria voor een nieuwe dagtocht.

Af en toe zijn bergen nog zichtbaar en kan ik ze bewonderen, afhankelijk in welke richting mijn weg gaat. Ik heb genoten van de bergen. De uitzichten waren prachtig. Nieuwe en andere landschappen staan me op te wachten.

Via een Populieren bos – die het goed doet op vochtige gronden – verlaat ik Borgofranco. De frisheid die het bos met zich meebrengt is deugddoend. Het verschil in temperatuur is duidelijk voelbaar en hoger bij het afdalen in de vallei. De uitlopers van de bergen zijn vochtig. Verschillende meren zijn aanwezig in de streek. Aan het meer of Lago in het Italiaans ‘Pistino’ neem ik de langere weg rond het meer en ik betreur het me niet. De vergezichten en openhemel schenken me een prachtig zicht.
De koekoek, kikkers, konijnen, Vlaamse haaien kruisen mijn weg.
En dan… Ja… Wie zegt vochtigheid zegt… MUGGEN. Aanvalleeeennnn, en ze missen me niet, zelfs door mijn kleren. Was turtle Ninja Michelangelo hier nu maar.

In Ivrea doe ik een poging om een koffie te bestellen. Blijkbaar veranderd de naam in deze regio. Ik probeer er wijs uit te raken van café Lungo (mini straf), naar café Americano (mini met kannetje water, bah), naar een café Lungo tassa grosso (een doorlopende café lungo maar dan langer doorgelopen, in een doorsnee tas, een Doppio (dubbele koffie) daar staat mijn haar van recht.

Mijn lichaam voelt vrij. Een aangename stroming is voelbaar. Mijn lichaam voelt sensueel en eigenlijk voel ik een behoefte om een kleedje te dragen, blootsvoets, rugzak af en te zwieren met mijn lijf.
In de namiddag stap ik een kerkhof binnen… wat verschillend in vergelijking bij ons. Een kerkhof is een ideale plaats voor water, wc, gras en rust.
Op mijn kuiten is de avondzon nog voelbaar, vooraan staat de maan al hoog.

In Piverone stap ik de apotheek binnen. Ik word geholpen voor een overnachting. Uiteindelijk beland ik bij Julio. Een aangename man. Met fierheid toont hij me ’s avonds een boek over een pelgrimstocht in Jeruzalem. Aan de muur in zijn woonkamer hangt een kaart van Spanje waarop zijn Compostella weg is aangeduid, de Frances.

Met het prachtige goed klinkende woord’ la Bella dormanti’ val ik in slaap. (Een heuvel waar de schone slaapster zichtbaar is).