Een dagje rust deed mijn lichaam goed.
Na een aangenaam verblijf in het hostel voor pelgrims met de zeer attentvolle hospitaliero Francisco en Dominico verlaat ik Vercelli via de plaatselijke markt op dinsdag.
Wat me opvalt in Italië is dat er weinig tot geen achtergrond muziek ergens hoorbaar is, noch in de bar, winkels, straten, auto’s, supermarkten… dit vind ik best aangenaam… Geen muziek die wordt opgedwongen. Dit brengt een rust in drukke steden.
Wat ik ook wel heel fijn vind in Italië is dat men geen onderscheid maakt tussen juffrouw en mevrouw. Gewoon ‘dames’

De weg gaat verder via de rijstvelden. In plaats van op gelijke hoogte te wandelen met de velden, wandel ik nu op een verhoogde berm. Dit best wel aangenamer en kan ik daardoor genieten van de reflecties op het water. De fris groene kleur staat prachtig met het blauw van de hemel.

Een boodschap van Tineke… Shiva (onze poes) is gestorven aan een hartkwaal… het raakt me… pijn… mijn tranen vloeien… Ik heb even wat tijd nodig om te bekomen. Tineke deelt beelden van Shiva en over hoe ze afscheid hebben genomen met een ritueel en de goede zorg van Janus, op deze manier ben ik wat verbonden.

Rond 16u kom ik aan in een dorp en beslis om mijn dag in Robbio te eindigen. Boodschappen en een glas gaan drinken met Tobias. Samen met Tobias deel ik de pelgrimsherberg.
Ik ga vroeg slapen en hoop eens een nacht aan een stuk te mogen slapen.

In de nacht wordt ik verschillende keren wakker al sprekend met een duidelijke stem. Ik hoor me zeggen “zuidelijk hoofdportaal open je deuren… Noordelijk hoofdportaal open je deuren…” Zodra ik mezelf duidelijk en bewust hoor spreken probeer ik terug in te slapen. Zonder mij vragen te stellen.

Bij het ontwaken besef ik dat er me iets te doen staat, wat is me nog niet helemaal duidelijk. Ik vertrouw en zal hier gewoon in volgen zonder mij teveel vragen te stellen.

Ik wandel vandaag terug een korte dag tot aan Abbazia di Sant’Albino. De houding van een man was me opgevallen bij het binnenkomen van de stad waardoor ik een vermoeden had dat er een pelgrimsherberg was.
Terwijl ik nu schrijf liggen drie mannen in bed. Zit ik in het donker te schrijven.
Buiten komt de wind op… een pauw… donder op de achtergrond… een onweer op komst…