Ik bekijk een filmpje op FB. Een pelgrim zit er door… Pijn, ontgoocheling, verdriet, warmte, vermoeidheid, ook kwaadheid is hoorbaar… na een niet zo fijne ervaring.

Een pelgrimsweg is niet anders dan een levensweg. Je komt in contact met anderen, er kunnen zich projecties, spiegelingen voordoen, herhalingen uit het verleden… Het is hier niet anders… wat voor mij wel anders is, is dat je alle wijdse ruimte kan nemen om er iets mee te gaan doen. En door in beweging te blijven ga je ook minder tobben.

We kunnen keuzes maken in ons leven… Hoe ga je ermee om… Soms loopt het niet zoals gewenst of zoals we het hadden ingevuld met ons denken.
Soms gebeuren er dingen dat je liever nooit had gewenst of ontmoet.

Maak dan eerder de keuze om het te bekijken niet door het buiten zichzelf te plaatsen… Eerder kijken wat het brengt in zichzelf. Wat heb ik eruit te leren. Wat doet het met mij.
Dit lijkt confronterend te zijn, wat soms ook wel is. Daar zit ook vaak angst achter die confrontatie en veel vragen ‘wat als…’, ‘Zal ik verliezer zijn’, ‘ik zal anderen verliezen’… Angst om te verliezen, en vanwaar uit is die angst ontstaan… en nog veel meer vragen die we ons kunnen stellen. En om eerlijk te zijn je bent nooit een verliezer wanneer je durft naar binnen te gaan, te kijken…
‘Leer je leraar te zijn in het nu’ Deze woorden van M. Goenka zijn me altijd bijgebleven en brachten mij een bevestiging op mijn eigen twijfels.

Net zoals gisteren een lange weg, geen schaduw, heet…
Vier mannen komen uit een klein stenen huisje midden de olijfboomgaarden. Naar waar ga je? Monte San’t Angelo. “Solo !” “Si”… De man wist niet wat hij hoorde… “oh, Madonna”.
Wat later komt een boer naar me toe. “naar waar ga je”. Als ik het woord Monte San’t Angelo uitspreek komt een vreugdevolle blik te voorschijn bij de man.

Mensen vragen me vaak, waarom ik dit doe… Ik kan daar geen duidelijk antwoord opgeven, omdat het iets is die niet tastbaar is. Ik heb erzelf naar gezocht… en het enige antwoord die ik kan geven in een duidelijk woord is ‘la divine providence’ het andere antwoord ligt ergens in mijn linkerborstkas, wat naar het midden.

Door mijn late vertrek deze morgen kom ik pas aan in de namiddag in San Severo. De straten zijn leeg. Ik bel een parochie. Pas 3 uur later mag ik terug bellen om te weten of ik kan overnachten.
Uiteindelijk kom ik er terecht. Een uur later komt de priester met een mand vol fruit, ontbijt, melk.