Spello

San Sanbino

San Giacomo

Reeds twee dagen sedert mijn laatste post. Ondertussen ben ik in Umbria en liep ik van de Rieti vallei naar de Assisi vallei over de Appennino. Het is terug wat aanpassen tussen een vallei waar je werkelijk in een stilte kan vertoeven met mens, dier en natuur en een vallei waar het geluid van wagens, autosnelweg, de bovenhand neemt. De Rieti vallei verdient werkelijk de naam ‘Secret Valley’.
Ondertussen volg ik het pad met een blauw-gele markering sedert Poggio Bustone… en brengt me de vrijheid om niet voortdurend op een kaart te moeten bezig zijn en kan mijn bovenkamer in rust openstaan voor wat zich spontaan aanbied.

Trevi

Gisteren bezocht ik een Sint-Jacobskerk in San Giacomo. De muur schilderijen waren van een bijzondere zachtheid. Het kasteel van het dorp staat in de stelling en de vele kerken in de buurt zijn gesloten wegens renovatie na de aardbeving van 2016.

De onweders van in de namiddag brengen ’s morgens telkens een feeëriek spektakel. Deze morgen ben ik vertrokken samen met Francesca. Ik vind het best bijzonder hoe ik mezelf zie groeien en evolueren van naar iemand die graag alleen ben naar het Samenzijn en delen. In een vast kadans en een evenwichtige energie wandelen we op een paar meters hoger dan de snelweg. Weinig woorden zijn aanwezig, in stilte wandelen we verder. Kort na de middag komen we aan in Spello waar we overnachten bij de lieve en warmhartige zusters Franciscanessen.