Al een paar dagen verwijderd van mijn laatste schrijven. Hoeveel… 6,7,8…hmm… hoeveel… geen belang wanneer men in het Nu leeft.
Ondertussen ben ik de oorpluggen en de witte koude neon lampen gewoon.
Pelgrims zijn wat meer aanwezig door de Via de la Plata die de zijn start heeft in Sevilla.

Extramadura is een bijzondere mooie regio.
Van de ene op andere dag kan het er zo verschillend aanvoelen. Wat me vooral opvalt, is hoe dieper in de regio, hoe minder smeedwerk er voor de ramen aanwezig is van de huizen. De mensen zijn spontaner en minder gesloten en gaan al veel sneller terug reageren op een ‘Buenos dia’.

De zwarte wouw, Buizerds, arends, valken, ooievaars, zijn talrijk aanwezig en andere voor mij nog onbekende vogels. De kraai met zijn blinkende veren.
Ik kan zo genieten en ben telkens zo geïntrigeerd bij het zien hoe roofvogels omgaan met andere gevleugelden die hen aanvallen in de lucht en hoe ze op een dansende afwijkende manier niet in aanval gaan hoe ze bij zichzelf blijven.

En dan zijn er de vierpoten… waarmee ik iedere dag in contact kom en door hun weiden mag wandelen. De prachtige koeien met hun horens, zelf de stier schrikt me niet af, ze zijn hier zo rustig aanwezig in hun natuurlijke habitat.
De kalfjes die hun moeder roepen wanneer ze dorst hebben, net als de biggetjes met hun hoog stemgeluid.
De wilde varkens die soms hoorbaar zijn wanneer ik stil sta en die de massa gevallen eikels weten te appreciëren.
De geit en haar bel met de hoge toon, alsof ze een rondje meditatie aankondigt.

De frisse wind maakt aangename geuren vrij. De zachte, zoete geur van de witte brem die zich kan vermengen met de intrigerende, indringende warme geur van de Cistus en daar komt af en toe nog eens de geur van de Lavendel Stœchas.

De prilheid van de lente is hier en daar te zien. Het frisse groen wordt zichtbaar in de bomen.
Op één dag tijd kan men wel door drie verschillende grote boomgaarden wandelen. Van naaldbomen, steeneik naar kurkeik. De olijfboomgaarden zijn in minderheid. De kurkeik zet men momenteel in zijn blootje en wordt ontmanteld. De boomstam geeft dan een donker bordeaurood uitzicht en heel bizar de oudere bomen vertonen een soort ruggengraat.

En dan is er een dag die eindigt langs lange omheiningen van braamstruiken waar de meidoorn en sleedoorn er zich in vermengd.

In de borders Rode klaver, weegbree, kleefkruid, munt, Paardebloem…

De paarse kleur van Lavendel, het roze van de Silène armeria, witte, gele voor mij onbekende mini bloempjes…. Simplement ‘un mariage parfait’.
De regenbuien brengen avontuur op de weg. Overlopende beekjes of grote plassen zorgen voor extra blaren aan de voeten van de pelgrims.
Regenbuien brengen ook prachtige regenbogen en tovert kleur in de donkergrijze lucht. En de ene dag houd de regen niet op, terwijl de andere dag druppels vallen en dankzij de hevige wind onmiddellijk drogen nog vóór ze zich kunnen nestelen in de wand van mijn regenjas.

Extramadura met zijn grote diversiteit aan fauna en flora…. een regio waar mens, dier en natuur heel dicht bij elkaar leven.