11 mei – Een lang ontbijt met Paulette om dan met een lichte regenbui te vertrekken. In een weide langs de weg ontmoet ik een hertje. Ik blijf stilstaan op de weg zodat het hertje niet schrikt van me. De weide is omringd met prikkeldraad.  Na een goede 5 min. weet het te ontsnappen zonder zich pijn te doen.
De dag is gevuld met afwisselende regenbuien. Op de middag ga ik binnen in een restaurant aan het begin van Chamborant. Verrukkelijk! Lang geleden dat ik zo lekker heb gegeten.  Gegratineerde aardappels,  suikerbonen en een stevig stuk vlees gebakken in een rode wijn saus. Pas veel later vertrek ik terug met de zon. De zon scheen in de verte op een huisje. De grijze wolken op de achtergrond versterken dit mooie zicht. Ik hoor gedonder. Daarom die mooie grijze wolken. Onweer! Ik stap sneller want het onweer zit kort achter me aan. Onweer schrikt me normaal niet af, de situatie was een beetje anders. Hoog plateau, geen enkel afscherming, veel bomen en velden. Donder, bliksem en in enkele minuten zag ik niets meer, een dik gordijn van hagel. Ik denk dat ik nog nooit zoveel heb gebeden. De bliksem zat kortbij. De weg draait plots naar links. De brede grijze strook verdwijnt rechts van me. Mijn gebeden werden aanhoort.  Verder een meer. Ik stop er voor de mooie reflecties op het water. Op twee meter voor me valt een stuk boomtak van tien centimeter diameter naar beneden. Welke gebeden 🙂 😉

Tip: La table de Chamborant, route de Fursac, Chamborant