30 oktober – Dinsdagmorgen.  Het licht komt op. Het wolkendek maakt zachtjes aan plaats voor een heldere hemel.  De  zonnestralen komen tevoorschijn.
Mijn wekker laat mijn favoriet geluidje horen,  zingende vogels. Het zachtjes ontwaakt mijn lichaam.  Ik kom uit bed. Mijn voeten maken contact met de grond.
Een paar maanden geleden sprong ik nog het bed uit. Vandaag meld mijn lichaam het rustiger aan te doen.  Mijn benen en bekken zoeken naar verbinding tussen boven en onderlichaam.  Stramheid. 
Mijn voeten zoeken aarding. Het  gezwollen gevoel aan de voorkant van mijn voet is wat minder in vergelijking met kort na de camino. Mijn longen.
In de welving, holte van de voet voelt het niet goed. Het doet pijn. Niet vreemd, de ruimte van lever en darmen. Gisteren heb ik mijn voeten laten behandelen,  verzorgen, masseren.
Voetreflexologie.

Terwijl mijn voeten onder zachte handen werden genomen, kon ik zo gaan reizen in mijn lichaam. Op ontdekking. Lichaamsdelen werden geprikkeld.  Beelden.  Kleuren.  Alles had voor mij een duidelijk verband met elkaar.  De ervaringen van op de camino kregen nogmaals een bevestiging.
De kleuren die ik heb toegelaten.  De nieuwe kleuren die mijn aandacht krijgen en waar ik me goed bij voel. Kleuren die in verband staan met ruimtes in het lichaam. De chakra’s. 
Organen die protesteren,  organen die ruimte krijgen.
Een bijzondere ervaring.  Vandaag zie en voel ik mijn voeten op een heel andere manier. Ze zijn een spiegel geworden van mijn lichaam.  (Wat ze eigenlijk al waren.)
Een lichaam die zoekt naar stevige aarding en ruimtes die zoeken naar verbinding. Een verbinding die niet zonder pijn aan mij voorbij gaat. Niet enkel fysiek ook een niet te plaatsen pijn. Ik geef de tijd, de tijd.
En mijn voeten vandaag krijgen voor mij een veel diepere betekenis. Niet zomaar iets die me van punt A naar B brengt.  Wel iets die dagelijks mijn gewicht draagt en het allesomvattend zonder ik erbij stilsta. Die dagelijks in contact komt met de harde grond. Een klein deel van het lichaam met een weerspiegeling van gans het lichaam.
Dit iets zijn mijn voeten en vanaf vandaag gaan ze bewust met mijn verder op reis.

De trein.  Een venster. Een stralende zon boven de velden. Warm geel. Mijn voeten liggen te rusten.