19 mei – Richting Périgueux.  Mijn weg gaat door bossen, het gaat vlot. Om 13 uur kom ik al aan in de voorstad van Périgueux.  Het is heel warm. Voor ik de stad binnen ga probeer ik nog een sportwinkel  te vinden. Een nieuwe broek is echt noodzakelijk geworden, zonder centuur hangt deze gewoon op mijn kuiten 🙂 .
De winkel is aan een gans andere kant van de stad. Ik overweeg autostop. Een dame stopt en zet me af aan de winkel.  “Fait tes courses, ne court pas je t’attend et puis je te conduit a la Cathedral”. Ik laat een diepe zucht van opluchting. In een mum van tijd ben ik terug buiten met een nieuwe broek aan mijn poep en een lichter e slaapzak. Naar de kathedraal.  Buitenuit ziet ze er heel imposant uit. Binnenin heb ik geen enkele voeling met haar. Koud, afstandelijk,  hard. Wanneer ik door de straten wandel valt het me op dat ik een ander gevoel heb in tegenstelling tot vroeger. Waar ik vroeger voortdurend met mijn camera zou rondgelopen hebben, zegt me vandaag niets meer. Een fijne evolutie waar ik van geniet.
Ik kom vroeg aan in de refuge. Een heel lieve hospitaliere ontvangt me. Samen met zeven andere zal ik hier verblijven. Na een verfrissende douche, de post om mijn rugzak zo een 2500 gram lichter te maken. Eten voor deze avond.  Een potje koffie met een boekje in het zonnetje op een terras.
Het afsluiten van de avond vind ik niet zo fijn. Pelgrims die niet komen opdagen zoals afgesproken, die geen sleutel hebben om binnen te kunnen. Waardoor anderen niet kunnen gaan slapen.  Die bij het binnenkomen heel luidruchtig zijn en een onaangenaam geurtje van alcohol met zich meedragen. Al heel snel zie je de verschillende beweegredenen van pelgrims op de weg.