21 mei – Met droge kleren verlaat ik het hotel waar ik van een goede nachtrust heb mogen genieten.  Af en toe laat de zon zich zien. Haar warmte is voelbaar op de huid. Na een waterpartij zie ik een pijl om
links af te slaan. Ik twijfel. Ik neem een weg op een pas afgemaaid gras pad.  Ik zet een stap en nog voor ik mijn voet neer plaats schreeuw ik een vloekwoord uit. ( sorry St . Jacques). Nog 10 cm lager en ik plaatste mijn voet neer op een slang. Ik schrok van haar, zij van mij. Terug haalt een slang mij uit een ‘dwalende gedachte’. Ik denk terug aan mijn twijfel en keer terug op mijn stappen. ‘Just’ de pijl werd te vroeg geplaatst.  Nog voor Bergerac kom ik langs twee mooie, pittoreske dorpjes. Ik hou halte. Eén dorpje heeft een kippenkwekerij. De kippen lopen er vrij rond in het dorp tussen de huizen, in de tuinen en bossen. De regen van gisteren heeft de weg modderig gemaakt. De grond blijft aan mijn voeten kleven. Wanneer je Bergerac binnenkomt loop ik ongeveer bijna twee kilometer doorheen een mooi aangelegd park. Grijze wolken, ze worden donkerder. Ik zie twee lagen wolken naar elkander toegaan en besef dat ik nog weinig tijd heb om mijn regenvest aan te trekken. Net de rugzak op en het begint goed te onweren.  Mijn inschatting was juist. Het enige wat ik kon doen is in de struiken in achterwaartse beweging verdwijnen.  Daar sta ik dan voorovergebogen, leunend op mijn wandelstokken met mijn poep in de struiken.  Zelf deze houding beschermd me niet van de hevige regen. Een uur later kom ik aan bij Anne-Sophie en Thierry. Aan de deur hangt ‘bienvenue Jasmine’. Een warm bad volgt al heel snel met veel lekkernij.