Ik sluit de deur van de pelgrimsherberg. Een man staat te rusten op zijn krukken. “Bonjour monsieur, une belle journée nous attent.”… en zo begint een gesprek met een bewoner over angst, moed en volhouden.
Twee woorden die in vele levens aan de oppervlakte liggen. En wanneer we hier te lang aan denken en onze bovenkamer ermee vullen…. Dan… Wel de eerste stap wordt telkens opzij geschoven.
De moed, volhouden eerlijk ik weet zelf niet waar ik ze haal…of toch… Gedragen door het hart… Iedere dag mag het groeien en blijven groeien… En dan delen… Delen wat groeit en zo ontstaat terug plaats voor wat groeit en ontstaat evenwicht….

 

 

“Et votre lessive. Comment vous faites ?” … “Que trouver vous de mes vêtements.” “Bhein il sont propre” “Et oui il le sont… Et pourtant cela fait dix jours que il n’ont pas êtes laver.” Vous savez c’est tous comme la tête, le corps ce purifie. “Bhein, je vous admire madame…”

Parter dans l’instant présent, faites confiance et le chemin vous apprendra.

 

 

Vrij, vrijer wandel ik een nieuwe dag tegemoet. Een jonge vrouw in kleurrijke kledij met rugzak komt aangewandeld. Eli of Élisabeth. We staan een lange tijd de babbelen langs een wei waar geiten ons staan aan te kijken. Af en toe geraken we ontroerd door ons delen…
“Est ce que vous pensez que vous allez encore faire des pèlerinages?” “Non, très profondément je resent que c’est le dernier. Je rentre enfin à la maison…. Après quatre ans et plus, le temps est venue de partager et de construire un endroit pour le partage.” De vrouw krijgt tranen in haar ogen wanneer ik dit vertel. “Je suis heureuse d’entendre vos mots cela me donne du courage et de la force. Cela me touche ce que vous dites.” We geven elkander een knuffel en nemen afscheid.

 

 

 

Samen met de kleine prins redden we een bidsprinkhaan op de baan. De derde die we mogen ontmoeten. Deze was echter aan haar laatste uur gekomen.

De geitenboerin rijdt heen en terug met haar wagen op de veldweg. “Alle hup… Oeee… Oeee… Vous n’avez rien à faire ici.” De geiten waren uitgebroken.
Mijn dag eindigt in Cluny bij de zusters. Een warm hartige ontvangst… Zuster Marie-Agnes.
Voor de avondgebeden ga ik op boodschappen. Een heerlijke quiche op het menu deze avond met een salade en een zelfgemaakte vinaigrette.
Twee dames wandelen uit een kinderwinkel… “… Bhein… Lettres aux père Noël…”

Een warm gevoel vanbinnen.