18 juni – Meer dan honderd pelgrims verlaten de auberge municipale de Burgos.  Zelf ben ik één van de laatste.  Gekende gezichten verlaten de weg in Burgos om op een later tijdstip terug de weg te nemen.  Vele nieuwe gezichten komen erbij. De nette kledij en stofvrije rugzakken en schoenen laten zie wie ze zijn. Pas na tien kilometers ben ik uit Burgos.  Een onaangename weg langs autowegen.  Tot mijn grootste verwondering protesteren mijn voeten niet na de vele kilometers van gisteren.  Rond de middag kom ik aan in het dorp Hornillos del Camino.  Het dorpje doet me denken aan een dorp uit een Western of de film Zorro. Eén weg. Het zand die af en toe opwaait. Een lege straat. Lege huizen. Geen saloon, wel een bar. Een klein dorpje die leeft van de Camino. Mijn dagelijks ritueel, douche, de was, eten en luieren. Voor het slapen gaan doe ik nog een korte wandeling. Ik mis iemand aan mijn zij om deze mooie avond te delen en af te sluiten.