17 juni – 28Db, ik had deze nacht wel 56Db gehoorbescherming nodig. Vroeg uit de veren. Een klim van 1162 meter vandaag. Ik draai me om en kijk naar het landschap. Een roze-oranje gloed komt tevoorschijn net boven het gebergte.  Ik hoor enkel de wind. Paars, gele bloemen aan mijn voeten.  In de verte het dorp waar ik heb overnacht. Een prachtig beeld die ik niet kan vastleggen op camera, wel gegrift op mijn netvlies en het geheugen samen met de geur en het gehoor. Geen beeld voor aan de muur, wel eentje om mee te dragen in het hart. 
Villafranca. Wanneer ik langs de auberge municipale wandel vraag ik me af wat ik liever zou gehad hebben, het gesnurk of het geluid van de vrachtwagens op door weg naar Burgos.
Op de Alto de Valbuena veranderd mijn gezichtsveld, het wordt ruimer. Alles rond mij begint terug lichtjes te bewegen. Af en toe is mijn ademhaling onregelmatig. Ik adem diep in en uit. Ik probeer uit mijn denken te gaan en te voelen.  De angst te aanvaarden die subtiel aanwezig. Mijn schedel doet pijn. Ik blijf doorwandelen.  Voor ik me er bewust van ben is het zachter geworden.  Ik zie een tal van vlinders rond me. Het Icarus blauwtje is terug. Rond de middag kom ik aan in Atapuerca. Een pauze. Mijn schoenen en kousen gaan uit. Wat voelt dit goed. Na een half uur vertrek ik terug, richting Burgos. Een klim tot boven op de Matagrande. Op 1078 meter een labyrint die in wandel. In de verte Burgos. Nog 20 km te gaan tot daar. Mijn lichaam voelt goed, nergens voel ik pijn. Op 10 km voor Burgos, Villafria. Vanaf hier een lange vier vaksbaan tot in het centrum van Burgos doorheen de industrie zone. Ik wandel nog een vier kilometer en begin te twijfelen of ik de rest van deze afschuwelijke weg met de bus doe of te voet. Geen gemakkelijk beslissing, ik had me voorgenomen geen vervoermiddel te nemen tijdens de Camino die me verderop zou brengen.  Uiteindelijk kies ik om dit afschuwelijk stuk niet op mijn weg toe te laten. De laatste zes kilometer doe ik met de bus. Geen spijt. Om 16 uur kom ik aan in de Kathedraal van Burgos. Zelf heb ik geen voeling met de kathedraal,  maar wat een pracht daarbinnen, wat een Kunst. Een tweede bezoek zou hier niet misplaatst zijn. Burgos is de eerste stad die voor mij aangenaam voelt. Een centrum waar ik het gevoel heb dat de mensen tijd nemen om te genieten.