30 mei – ‘ClicClac merci Kodak’, een reklame op de muur.  De snapshots van toen. Dit doet me denken dat ik er goed aan doe de mijne op te laden. Naar het gemeentehuis vragen of ik hun wifi mag gebruiken. Neen is het antwoord.  Jammer en helaas.  Na de stad ben ik al heel snel terug in open landschappen. Den, sparren, heide, zand. Het zand is gemakkelijk wandelbaar dankzij de vochtigheid. Ik ontmoet een man met een plastiekzak. ” Bonjour monsieur,  que cherchez vous”? “Des Girolles” met de ssss die blijft naslepen. Het Frans zingend accent is in aantocht, een accent die ik heel snel over neem. In het dorp Bostens een mooi klein kerkje en er net naast een pelgrims refuge naar mijn hart. De authenticiteit is er gebleven,  zoals in grootmoeders tijd. Het begint te regenen.  Bewust doe ik geen regenvest aan. Het is er te warm voor. De regendruppels maken me zelf niet nat. Op acht kilometer van Mont de Marsan ontmoet ik een man op de fiets en zijn drie honden. Tot het einde fiets hij met me mee. Un Gitan. Op zijn tempo wandel ik verder. We praten over alles en nog wat…zijn hondjed volgen rustig mee. Hij wijst me de weg tot aan de refuge.