3 juni – 21 uur aan de oever van de rivier. Het water is glas helder en heeft een stevige stroom. Twee ‘Vlaamse gaaien’ of moet ik ze ‘Béarnaise gaaien’ noemen, vliegen van de ene naar de andere kant van de rivier.  Het was een dag met veel hellingen.  De ene wat heviger dan de ander. De bossen zijn vochtig en op vele plaatsen is er modder. Verder in een dorp komt een auto aangereden met zijn muziek hardop.  Ik werd uit de rust gehaald. Ik draai me nog even om, om te kijken naar de wagen. Op een voorgevel lees ik plots ‘Boulangerie’. Ik keer terug op mijn stappen.  “Monsieur sans votre musique je n’aurai j’amais vu la boulangerie”.  Met een mooie glimlach kijkt hij me aan en vraagt me of ik naar Santiago ga. Wanneer ik het dorp uit wandel,  komt dezelfde wagen aangereden.  Met een grote glimlach steken we onze handen op naar elkaar. Ik zal nooit meer chagrijnig zijn wanneer ik zo een wagen hoor aanrijden 😉  . Na een hevige helling in het bos steek ik een straat over om te dalen. In de verte zie ik de pyreneeën.  Ik knipper even met de ogen of ik goed zie, het klopt. Ik voel de nood om dit te delen en denk aan mijn ouders. Ik draai me om. Een paard en een spelend veulen. Mijn tranen vloeien. Ik sms naar mijn ouders. Op de weg een slang,  une couleuvre.  Ok, wat heb je me te melden. Ze ligt breed op de weg, kort na een bocht. “Ik heb het begrepen. Ik ga aan de andere kant van de weg wandelen”, spreek ik haar toe. Ik geef een tik met mijn stok op de grond zodat ze achteruit zou gaan en verdwijnen in de berm.  Net op tijd, een wagen komt aangereden.  Ze verdwijnt in de berm. 16 uur de kerk van Sauveterre.  Een ontmoeting met Pierrette. Een open gesprek ontstaat. We krijgen beiden tranen in onze ogen, we weten niet waarom. Er was iets, iets bijzonders mooi. Aangekomen aan de plaats waar ik nu ben, zag ik haar aan de toren aan de overkant van de rivier. We zwaaiden naar elkaar. Bij ieder stap die ze nam, zwaaide ze tot ze me niet meer zag. Een eend komt aangevlogen en land in het water voor mij. Ik zink weg in gedachten.  Ik ga slapen. Het was een ontroerende,  emotionele mooie dag.