4 juni – De maan, de sterren, het geluid van het water. Af en toe hoorde ik de otters die op een paar meters voor me aan het eten waren. Dit was een aangename verrassing.  In het midden van de nacht verdween de maan en de sterren.  Ik voelde wat druppels op mijn slaapzak. De rest van de nacht bracht ik door onder een party tent. Om zes uur vertrek ik. De regen en de modderige wegen geven extra pit aan de weg. Mijn wandelstokken compenseren de sleitage van mijn schoenen.  Op bepaalde plaatsen is mijn profiel volledig weg. Een wit bloemblaadje van de eglantier op de weg. Een vorm van een hartje.  Als ik verder kijk valt het me op hoeveel hartjes er aanwezig zijn in de natuur. Het blaadje van de overwoekerende Convolvulvus, de klimop.  Gewoon zomaar, zo dichtbij. Overal. Gewoon zien.  Het dringt tot me door vanwaar mijn kracht kwam doorheen de voorbije jaren.  Het blijven zien en voelen heeft me gebracht waarik vandaag ben. Eventjes op mijn weg, Laurent, hij zou vandaag heel graag tot in Saint Jean Pied de Port wandelen en hoopt er terug een pelgrim te zien die hij eerder had ontmoet.  Zijn ogen fonkelen terwijl hij het vertelt. Zou er een ‘Belle histoire’ ontstaan.  Ik hoop dat hij er geraakt.  Na een middag maal in Saint Paulin wandel ik vol energie richting Ostabat.  Een heuse stijging tussenin met bovenaan een prachtig zicht op de pyreneeën.  Immens en krachtig. Op een uur van Ostabat,  een kapel ‘Saint-Nicolas d’Haranbeltz’. Prachtig!  Wat me opvalt is het plafond.  De schepper in het midden, ernaast de zon en de maan. In het Baskenland staan ze heel dicht bij de natuur. Hun symbool, het Baskenkruis zijn de vier elementen: water, lucht, vuur, aarde.