8 juni – Ik voel beweging rond me. Mijn ogen openen zich. Ik zie gehaaste mensen, bewegen tegen de tijd. Handen die bibberen aan ritsen. Ritsen die vastgeklemd zijn. Wandelstokken die vallen. Rugzakken die meerdere keren worden geopend. Ik draai me om en laat de bewegingen voor wat ze zijn. Gelukkig heb ik van die wax oordoppen in. Wanneer iedereen de deur uit is kom ik uit mijn lakenzak. Een kwartier later is alles ingepakt en vertrek ik voor een korte trip naar Pamplona. Leuk de timing op mijn weg, de korte dagen vallen telkens op een zondag. In Burlata ga ik de kerk binnen. Jimmy en Daniël zijn vriend, zijn er ook. Beiden schuiven opzij zodat we samen de misviering kunnen volgen. Na de misviering wandelen we samen wat op de weg en voor ik het besef kom ik aan in Pamplona via de brug van Magdalena. Eventjes naar links na de brug en ik kom aan in de albergue ‘Casa Paderborn’. Een Duitse dame doet open. Ik ben te vroeg. Mijn bagage laat ik hier achter en kom later terug om twaalf uur naar dit klein en authentiek Spaans huisje. Even wat luieren in de straten van Pamplona. Gelukkig is het zondag waardoor het minder druk is.
Ik deel een kamer met nog drie dames. Laura uit de USA en twee Schotse dames, moeder en dochter. De moeder is 81 jaar. Jammer hun naam ontsnapt. Ik hoop dat ze mijn blog lezen. Samen met hen ga ik ’s avonds naar de stad en eten we samen tapas. In de straat staat een groep te zingen in de Basken taal
Ze zingen voor een onafhankelijk Baskenland. De samenhorigheid ontroerd me. 21 uur en 28° . Ik ben moe en ga slapen in een gelukkig frisse kamer.