14 juni – Half wakker verlaat ik Navarette.  Mijn rugzak weegt vandaag gevoelsmatig wat minder dan gisteren en toch zit er nog evenveel in. Een uur wandel ik samen met Jenny. Na een half uur krijg ik terug het zelfde gevoel als gisteren,  een rugzak die niet goed zit, benen die niet mee kunnen. Ik probeer te zien, te voelen wat er gaande is en voel wat spanning boven mijn ogen komen. Mijn ogen gericht op één meter voor mijn voeten wandel ik de weg. Rond mij heb zie ik het wiebelen. Mijn lichaam voelt niet aards. De eerst volgende bar hou ik een halte. Jenny wandelt verder.  Na 15 min. voelt het beter.  Laura wacht me op bij de tweede start. Het gaat terug vlotter, geen weerstand voelbaar. Het gespreksonderwerp met Laura, het ‘zijn’ en ‘hoogsensitiviteit’. Vlot kom ik aan in Azofra. Een zalige auberge Municipal.  Eindelijk een kamer per twee. Privacy, oef! Ik deel de kamer met Jenny. In de kamer deel ik mee dat het goed was dat onze weg splitste en dat ik me afvroeg waarom we dezelfde energie hebben gevoeld. Jenny bevestigd wat ik meld. We delen elk onze ervaring en begrepen we beiden dat het goed was. Het voelde goed. Na de douche stelde ik voor om op Yung Kyung te wachten om te vragen of ze ook kledij had om te wassen. Want een wasmachine draaien voor enkel drie onderbroeken vind ik overdreven. Samen gaan we naar de winkel om dan samen te koken. En vermits we alle drie houden van zoet nemen we er nog een dessert bij. Met mijn rug tegen de muur, in de zon schrijf ik een kort dagelijks verhaaltje.  Achttien uur. De was hangt te drogen,  de ene lijn na ee andere. Pelgrims van alle nationaliteiten zitten te praten met elkaar. California, New Zeeland,  Zuid Korea,  Italië,  Frankrijk,  Zweden en één Belg die geniet van het observeren 😉 .