01 juli – De natuur is stil. Geen vogel, insect te horen. Alle wilde bloemen hangen met hun kopje naar beneden.  De dikke mist toverde waterparels op de grassen. Met mijn verkoudheid begin ik aan de afdaling.  De wind laat zich zien en horen. Het regent. Hmmm, dat dacht ik tot ik mijn bril van mijn neus nam 😉  .  Tot in Triacastela daalt de weg. Het gaat behoorlijk goed ook al ben ik verkouden. In het begin van Triacastela staat een prachtige kastanje boom met wel een omvang van ongeveer drie a vier diameter. De dorpjes zijn stil en sereen.  Ik hoor een roofvogel. Mijn hoofd richt zich omhoog en zie de roofvogel landen op een rots. Komt me bekend voor. Deze keer ben ik er alleen en de roofvogel met twee. Deze keer ben ik niet richting huis, wel richting Santiago of  is het richting ‘thuis’ 🙂 . Wat verder voel ik me net in de tijd van de Kelten. Een bos vol verrassingen. Ik vraag me af hoe het is met de dansende anemoontjes en de denneappels.  Op een heuvel zie ik vier jongens op een muur zitten. Ik ga dichterbij. Waw, wat een prachtig zicht! Het Monasterium van de Benedictijnen in Samos. Daar zal ik mijn nacht doorbrengen.