3 juli – De wolken hangen in verschillende lagen boven het land. Af en toe probeert de zon er doorheen te komen. Ik wandel het ene kleine dorpje na het andere in. Allemaal dorpjes met één straat. Een schuur staat open,  in het schemerlicht zie ik de boerin de koeien melken. De haan kondigt een nieuwe dag aan. De eerste Eucalyptus bomen zijn te zien.  De Achillea Millifolium staat mooi naast de Campanula. De weg gaat naar beneden, naar boven. Dit maakt het boeiend en afwisselend 😉 . Deze morgen vroeg een pelgrim ” tu va ou ce soir?” “Je sais pas encore,  mon corps va me le dire.” “Il faut bien arriver un jour!”, krijg ik te horen met een grote glimlach. “Arriver ou!”, antwoord ik met een knipoog terug. Standvastig,  zelfzeker en vol vertrouwen blijf ik mijn weg volgen in het NU.