15 april – Zittend in het gras aan de voet van een kerk kijk ik uitzichtloos voor me uit. De zestien kilometer, de zon en een vol buikje geven aanleiding om zachtjes in te dommelen. Ik hoor nog de vogels en de haan op de achtergrond…mijn pen verlaat mijn vingers.
Sedert deze morgen wandel ik terug alleen. Een totaal andere beleving van de Camino. Het gaat dieper.
Deze morgen een oproep, 056…., West Vlaanderen.  Ik duw af. Net op dit moment dacht ik aan een moment 20 jaar geleden. Een piepkleine gebeurtenis in het nu-moment die een grote impact kan krijgen in het lichaam. Inwendig voel ik kwaadheid. Mijn 2 wandelstokken in de handen, stevig in de grond duwend daal ik aan een snelheid in het bos. Mijn ademhaling gaat dieper en sneller. Na een fikse afdaling voel ik me terug in mijn kracht komen. Een brullend geluid komt met kracht uit mijn lichaam. Bevrijdend.
Ik beluister wat muziek. Op mijn i-pod heb ik meer dan 4500 muziekjes en net op dit moment schenkt de shuffle me terug Abba – i have a dream. Mijn lichaam en geest komen tot rust. Kort en krachtig.